Yaraları dikmeyi öğrenen bu robotu izleyin

Her ne kadar bugün pek çok doktor robotlardan yardım Fıtık onarımından koroner baypaslara kadar çeşitli prosedürler için bunlar cerrahların yerine geçmek için değil, cerrahlara yardımcı olmak için kullanılır. Bu yeni araştırma, dikiş atma gibi çok karmaşık ve karmaşık görevlerde daha bağımsız çalışabilen robotlara doğru ilerlemeye işaret ediyor. Geliştirilmesinde öğrenilen dersler robotiğin diğer alanlarında da faydalı olabilir.

UC Berkeley’de araştırmacı ve robot üzerinde çalışan laboratuvarın yöneticisi Ken Goldberg, “Robot bilimi açısından bakıldığında, bu gerçekten zorlu bir manipülasyon görevi” diyor.

Sorunlardan biri, iğneler gibi parlak veya yansıtıcı nesnelerin robotun görüntü sensörlerini fırlatabilmesidir. Bilgisayarlar ayrıca deri ve iplik gibi “deforme olabilen” nesnelerin dürtüldüğünde ve dürtüldüğünde nasıl tepki vereceğini modellemekte de zorlanıyor. Bir iğneyi bir insan elinden diğerine aktarmanın aksine, bir iğneyi robotik kollar arasında hareket ettirmek el becerisi açısından çok büyük bir zorluktur.

Robot, çevresini görüntülemek için bir çift kamera kullanıyor. Daha sonra, bir sinir ağı üzerinde eğitildikten sonra iğnenin nerede olduğunu belirleyebiliyor ve bir hareket kontrolörü kullanarak dikiş yaparken gereken altı hareketin tamamını planlayabiliyor.

Doktor ve araştırmacı Danyal Fer, ameliyathanelerde yaraları ve organları kendi başlarına dikmek için kullanılan bu tür robotları görmekten çok uzakta olsak da, dikiş işleminin bir kısmını otomatikleştirme hedefinin ciddi tıbbi potansiyel taşıdığını söylüyor. proje.

Fer şöyle diyor: “Ameliyatta çok fazla iş vardır ve çoğu zaman dikiş atmak, yapmanız gereken son görevdir.” Bu, doktorların dikiş atarken yorulma ihtimalinin daha yüksek olduğu anlamına geliyor ve eğer yarayı düzgün bir şekilde kapatmazlarsa, bu daha uzun bir iyileşme süresi ve bir dizi başka komplikasyon anlamına gelebilir. Dikiş atma aynı zamanda oldukça tekrarlayan bir görev olduğu için Goldberg ve Fer bunu otomasyon için iyi bir aday olarak gördü.

“Gerçekten daha iyi hasta sonuçları elde ettiğimizi gösterebilir miyiz?” Goldberg diyor. “Doktorun işine yarar evet ama en önemlisi dikişlerin daha iyi atılmasına, daha hızlı iyileşmeye ve daha az yara izine yol açıyor mu?”

Robotun başarısı uyarıları da beraberinde getirdiği için bu açık bir soru. Makine, bir insanın müdahale etmesine gerek kalmadan önce altı tam dikiş kaydetti, ancak denemeler boyunca yalnızca ortalama üç dikişi tamamlayabildi. Test yarası, dirsek veya eklem gibi vücudun yuvarlak bir kısmındaki yaradan farklı olarak iki boyutla sınırlıydı. Ayrıca robot, organ dokusu veya hayvan derisi üzerinde değil, yalnızca tıbbi eğitim ortamlarında kullanılan bir tür sahte deri olan “hayaletler” üzerinde test edildi.