“Artık” embriyoların kaderine karar vermek

Depolama tanklarında kaç embriyonun dondurulduğunu kimse kesin olarak bilmiyor ancak bu rakamın yalnızca ABD’de 1 ila 10 milyon arasında olduğu düşünülüyor. Bu embriyolardan bazıları yıllardır veya onlarca yıldır depoda tutuluyor. Bazı durumlarda, amaçlanan ebeveynler bunu kasıtlı olarak seçmiş ve yılda yüzlerce dolar ücret ödemeyi tercih etmişlerdir.

Ancak diğer durumlarda klinikler müşterileriyle iletişimi kaybetmiştir. Bu eski müşterilerin birçoğu embriyolarının saklanması için ödeme yapmayı bıraktı, ancak güncel onay formları olmadan klinikler embriyoları yok etme konusunda isteksiz olabiliyor. Ya kişi geri gelip o embriyoları kullanmak isterse?

“Çoğu klinik, eğer herhangi bir tereddütleri, şüpheleri ya da soruları varsa, bu embriyoları elde tutma ve atmama yönünde hata yapacaktır.” Chicago’daki InVia Doğurganlık Merkezi’nde üreme endokrinoloğu olan ve aynı zamanda Amerikan Üreme Tıbbı Derneği’nin etik komitesine de başkanlık eden Sigal Klipstein diyor. “Çünkü bu bir nevi tek yön bilete benziyor.”

Klipstein, bazı embriyoların depoda “terkedilmesinin” nedenlerinden birinin, onları yaratan insanların onları yok edememesi olduğunu düşünüyor. “Bir aileye sahip olmayı bu kadar çok isteyen biri için duygusal açıdan çok zor” diyor bana.

Klipstein, kalan embriyolarla ne yapılacağı konusunda hastalarıyla düzenli olarak konuştuğunu söylüyor. Kararı güvenle veren insanların bile fikirlerini değiştirebileceğini söylüyor. “Hepimizin embriyolarını atıp altı ay ya da bir yıl sonra tekrar gelip ‘Ah, keşke o embriyolara sahip olsaydım’ diyen hastalarımız olmuştur” diyor bana. “Onlar [embryos may have been] hamilelik için en iyi şansları.

Embriyolarını atmak isteyenlerin seçenekleri var. Çoğunlukla embriyolar havaya maruz bırakılır ve daha sonra imha edilir. Ancak bazı klinikler, hamileliğin ortaya çıkma ihtimalinin son derece düşük olduğu bir zamanda veya yerde transfer yapmayı da teklif edebilir. Bilindiği gibi bu “şefkatli transfer”, embriyoyu yok etmenin daha “doğal” bir yolu olarak görülebilir.

Ama bu herkes için değil. Holligan birden fazla düşük yaşadı ve şefkatli bir transferin de benzer bir his yaratıp yaratmayacağını merak ediyor. Bunun sadece “koymak”la sonuçlanıp sonuçlanmayacağını merak ediyor [her] gereksiz stres nedeniyle beden ve zihin.

Sonuç olarak, Holligan ve benzer durumdaki diğer pek çok kişi için seçim hala zor. Klipstein, “Bunlar… çok arzu edilen embriyolar” diyor. “IVF’den geçmenin amacı bebek yapmak için embriyolar yaratmaktı. Ve [when people] Bu embriyolara sahipler ve aile planlarını tamamladılar, hayal bile edemeyecekleri bir yerdeler.”