Bir Zindanlar ve Ejderhalar gerçek oyun şovu Madison Square Garden’ın tüm biletlerini satacak

Taylor Swift’in, büyücü gibi davranan bir grup doğaçlama komedyenle ortak noktası nedir? Her ikisi de Madison Square Garden’ı satabilirler (… ve ayrıca hayranları artık Ticketmaster’dan da nefret ediyor).

Dropout’un Dungeons & Dragons gerçek oyun şovu Dimension 20, bilet satışlarının halka açılmasından sadece birkaç saat sonra 19.000 kişilik salonun biletlerinin tükenmesine oldukça yaklaşıyor. Konuyu bilmeyenlere devasa bir spor salonuna gidip insanların D&D oynamasını izlemek saçma gelebilir. Bir Redditçi olarak yorum yaptı, “Bu aklımı karıştırıyor. Seksenlerin başında D&D oynarken, insanların Madison Square Garden’da canlı D&D izleyeceği bir geleceğin olacağına asla inanmazdım. Benim için anlaşılmaz bir şey.”

Eğlenceli de olsa gerçekten tuhaf. Ancak gerçek oyun türü için bu anıtsal anda, sporu, müziği ve şimdi D&D hayranlarını birbirine bağlayan en büyük hayal kırıklığı zaferi gölgede bırakıyor: Ticketmaster. Federal Ticaret Komisyonu başkanı Lina Khan’ın Taylor Swift-Ticketmaster skandalı sırasında söylediği gibi, şirketin başarısızlıkları “daha fazla Z kuşağının bir gecede tekel karşıtlarına dönüşmesiyle sonuçlandı” [she] yapabilirdi.”

Taylor Swift’in Eras turnesinde hayranlar üzgündü çünkü talep o kadar yüksekti ki Ticketmaster’ın sistemi trafiği kaldıramıyordu. Dimension 20 için suçlu, Ticketmaster’ın dinamik fiyatlandırmasıdır. Bilet almaya çalışan insan sayısı arttıkça bilet fiyatları da artıyor. Madison Square Garden biletlerinin satışa çıkmasından yaklaşık bir saat sonra, geriye kalan birkaç düzine üst düzey bilet 800 dolardı. Üç saat sonra bu biletler 330 dolar civarında, ki bu da hâlâ çok şişirilmiş bir rakam.

“Ön satışa çıktık, en kötüleri için biletler 500 dolardan fazlaydı, onların kafa derisi olduğunu varsaydık ve bugünkü gerçek satışta normal fiyatlı biletler olacağını varsaydık… Alt kase için 2000 dolar!? Fiyatı belirlemenin kesinti olmadığını biliyorum ama vay be, bu ÇOK nakit,” diye bir Reddit kullanıcısı paylaştı. Ve bir yorumcunun zekice belirttiği gibi, dinamik fiyatlandırma sayesinde, Ticketmaster’ın kendisi aslında kafa karıştırıcıdır. Tabii ki, Dimension 20 hayranları hayal kırıklığına uğradı, özellikle de dizinin içeriğinin açıkça anti-kapitalist olması nedeniyle.

Fiyatlardaki fiyaskoya rağmen diziye olan talep, hem gerçek gösteriler hem de genel olarak yaratıcı ekonomi için harika bir işaret.

Yakın zamanda 12.500 kişilik Wembley arenasında kapalı gişe oynayan Dimension 20 ve Critical Role gibi programlar her yaratıcının gerçeği değil. Ancak on yıl önce, çevrimiçi içerik oluşturucular için bu tür pop yıldızı boyutunda prodüksiyonlar düşünülemezdi. 2013 yılında, YouTuber John ve Hank Green’in yaklaşık 3.000 kişi kapasiteli Carnegie Hall’da oynaması ve biletlerin satılması New York Times’ın yazısına değecek kadar büyük bir olaydı. Artık internet insanlarıyla “gerçek” ünlüler arasındaki çizgiler her zamankinden daha az mevcut.

Dimension 20’nin arkasındaki yapım şirketi Dropout’un hikayesi bile bu değişen gelgitlere örnek teşkil ediyor. Komedi sitesi CollegeHumor kapandığında, şirketin yöneticilerinden biri olan Sam Reich, o zamandan beri Dropout’a dönüşen şirketi satın aldı. Artık Dropout, Saturday Night Live gibi daha geleneksel şovlardan kaçan şimşekleri bir şişede yakalayan çeşitli komedi şovları ( Dimension 20’ye ek olarak) üretiyor. SNL’nin en iyi anlarında olduğu gibi, Dropout’un oyuncu kadrosu da gerçek şovlar kadar ilgi çekici; eğer Lou Wilson’ın Dimension 20’de komik olduğunu düşünüyorsanız, o zaman muhtemelen onun Game Changer bölümlerini vb. izlemek isteyeceksiniz. Dropout’un canavarı kendi kendini besliyor. Bu arada, Dimension 20’nin oyuncu kadrosundan dördü, geçen yıl yaratıcıların sahip olduğu gerçek oyun podcast’i Worlds Beyond Number’ı başlattı; bu podcast’in şu anda Patreon’da projeye ayda 5 dolar bağışlayan 30.000’den fazla ücretli abonesi var.

Boyut 20 için bu dönüm noktası, Silikon Vadisi ile yaratıcı ekonomi heyecan döngüsü arasındaki ilişkinin, yaratıcıların gerçek kariyerleriyle tamamen alakasız olduğunun bir kanıtıdır. Elbette, yaratıcı şirketlere yönelik girişim fonları zirve noktasından geriledi, ama kimin umurunda? Yaratıcılar Madison Square Garden’ı satabilir.