Founders Fund, kompozit startup’ı Layup Parts’ın finansmanına öncülük ediyor

Zorlu teknoloji girişimi Layup Parts, kuruluşundan neredeyse beş ay sonra, kompozit üretimini dönüştürmek için Founders Fund liderliğinde 9 milyon dolarlık bir finansman sağladı. Lux Capital ve Haystack da katıldı.

Bu baş döndürücü hız, yatırımcıların Amerikan sanayi tabanının sorunlarına yönelik teknoloji odaklı çözümlere yönelik iştahının azalmadığının hafif bir göstergesinden daha fazlasıdır. Ancak Layup muhtemelen büyük bir fon turunu bu kadar hızlı tamamlayabildi, çünkü en azından kısmen kurucuların yerli üretimin sıkıntısını çeken konularda derin deneyime sahip olmalarıydı.

Layup, Zack Eakin, Hanno Kappen ve Elisa Suarez tarafından kuruldu; Üçlü, Elon Musk’un tünelleri kullanarak ulaşımı dönüştürmeye yönelik kendine özgü çabası olan The Boring Company’de çalışırken tanıştı. Kappen robot pizzacı Stellar Pizza’da çalışmaya devam ederken Suarez, Rivian ve yenilenebilir enerji şirketi Heliogen’de görev yaptı.

Layup’ın CEO’su Eakin, 2021’de makine mühendisliği direktörü olarak Anduril’e taşındı. Şirketin uçan drone ürünlerinden oluşan paketinin mekanik tasarımına başkanlık etti; bunlar arasında sadece bir “Palmer” olan Roadrunner da vardı. [Luckey] Başladığımda bu fikir ortaya çıktı” dedi yakın zamanda yapılan bir röportajda.

Layup’ı kurma fikri olmasa Eakin’in hâlâ Anduril’le birlikte olacağını söylüyor. “Bu, Anduril’de sahip olduğumuz bir ihtiyaçtan doğdu; orada geçirdiğim süre boyunca dünyanın dokunaklı hale gelen bir ihtiyacı” dedi.

Eakin’in kariyeri boyunca kompozitler dışında üretimin çoğu alanının değiştiğini söyledi. Protolabs, Xometry ve Fictiv gibi şirketler CNC işleme, sac kesme ve enjeksiyon kalıplama gibi yenilikçi süreçlere sahiptir. Bu şirketler (ve diğer pek çok şirket), donanımın hızla üretilmesi için sorunsuz, neredeyse Amazon benzeri bir deneyim geliştirdi ve bu, sektörde kalıcı bir iz bıraktı.

Ancak kompozit parça üretiminde buna eşdeğer bir yenilik olmadı. Eakin, bunun birkaç nedeni olduğunu söyledi. Birincisi, mevcut kompozit üreticilerinin, bunu iyi bir şekilde yapmak için gereken yazılım araçlarını geliştirme konusunda yeterli donanıma sahip olmaması; diğeri ise kompozitlerin daha zanaatkâr olması ve sürecin belirli adımlarında daha az kolay otomatikleştirilmesidir. Dolayısıyla üretim döngüsündeki insan sayısını sıfıra yaklaştırmak, doğası gereği daha zorludur.

Roadrunner buna iyi bir örnek: Çok sayıda kompozit bileşene sahip ancak bu bileşenleri elde etmek zaman alıcı ve pahalı. Bir mühendisin üreticiden fiyat teklifi almak için iki haftaya kadar beklemesi normaldir (Protolabs gibi bir hizmette 10 dakikaya karşılık); Tedarikçiye bir satın alma siparişini kestikten sonra, küçük ve basit bir parça için bekleme süresi belki bir veya iki haftaya, daha karmaşık veya büyük bir parça için ise dört veya beş aya kadar uzar.

Bunun yerine Layup, küçük parçaları üç gün içinde, daha büyük bileşenler için ise iki haftayı hedefleyerek müşteriye daha düşük bir maliyetle iade etmeyi hedefliyor. Eakin, “Sanırım 10 kat daha hızlı olabiliriz ve takımlar ve ön maliyetler açısından bugün normalde ödeyeceğiniz maliyetin yarısı kadar maliyette olabiliriz” diye tahminde bulundu.

Genel olarak Eakin rekabetle pek ilgili görünmüyordu; En iyi kompozit şirketlerinin çoğu PE şirketlerine ait ve bu firmalar daha hızlı geri dönüş sağlayan geliştirme programlarından ziyade daha büyük uzun vadeli sözleşmeler imzalamaya odaklanma eğiliminde olduklarını söyledi.

“Yarının uzun vadeli, yüksek değerli sözleşmelerinin bugün geliştirilmekte olduğuna inanıyorum” dedi. “Geliştirme aşamasındaki insanlarla çalışırsanız, onların ihtiyaçlarını anlarsanız ve onlara kaliteli parçalar sunabilirseniz, daha iyi bir hizmet sunabilir ve daha az kazandıracak şeylere odaklanarak bu sözleşmeleri almak için kendinizi daha iyi bir konuma yerleştirebilirsiniz. Gelişime ve hıza odaklanan bir toplantı odasındaki his.”

Şirketin önündeki işin büyük kısmı ve kendisini en güçlü şekilde farklılaştırabileceği alan yazılım alanındadır; ancak Layup’ın müşterilerden herhangi bir CAD modelini kabul etmesi ve bir parçayı teslim etmesi muhtemelen birkaç yıl alacaktır. birkaç gün meselesi. Ancak bu, şirketin hızlı ilerlemediği anlamına gelmiyor: Yeni finansmanla Layup, bu yılın üçüncü çeyreğinin sonuna kadar müşteriler için çevrimiçi parça üreten bir fabrikaya sahip olmayı hedefliyor.

Bu, 9 milyon doların öncelikle daha büyük bir bina ve daha fazla ekipmanın yanı sıra hem yazılım tarafında hem de fabrika teknisyenlerinin işe alınması gibi sermaye harcamalarına gideceği anlamına geliyor.

Yaşlanan işgücü ve kabile bilgisine aşırı bağımlılık da dahil olmak üzere ABD sanayi tabanının karşı karşıya olduğu pek çok sorun hakkında Silikon Vadisi’nden, çoğu zaman çılgınca, pek çok konuşma yapıldı. Ancak Eakin, kendisini asıl motive eden şeyin inşaat yapmak için can atan ancak modası geçmiş süreçler nedeniyle girişte yüksek engellerle karşılaşan tüm mühendislik öğrencilerini düşünmesi olduğunu söyledi. Layup bunu değiştirmeye çalışıyor.

“Genç öğrencilere, inşa etmek istedikleri şeyleri gerçekleştirebilmeleri için bunu sağlayabilme fikri, yaptığımız şey konusunda beni gerçekten heyecanlandıran şey. Üretimin diğer tüm alanlarında da böyle olduğunu düşünüyorum ve kompozitler geride kaldı. Tedarik zincirini düzeltiyor olsak da olmasak da, demografinin yaşlanması da sorun değil. Biz de bunu yapacağız. Bu harika. Beni heyecanlandıran şey, iyi kompozit parçalar getirebilme ve bunu herkesin kullanımına sunabilme yeteneğidir.”