Hayır, tohum risk sermayedarları startup’ların her zaman en yüksek değeri almaması gerektiğini söylüyor

Geçtiğimiz birkaç yılın vahşi Silikon Vadisi girişim finansmanı ortamının açıkça öğrettiği derslerden biri şudur: Daha büyük değerlemeler her zaman daha iyi değildir.

Hustle Fund’ın kurucu ortağı Elizabeth Yin geçen hafta TechCrunch Disrupt’ta sahnede şunları söyledi: “Sanırım hepimiz son üç yılda çok yüksek bir değerlemenin olumsuz etkisini gördük.” Bir VC boğa piyasası vurduğunda ve startup’lar gerçek, kanıtlanabilir işlere sahip olmadan önce kolayca çok fazla para toplayabildiklerinde, kendilerini zor zamanlar için hazırlamış oluyorlar.

Çünkü “bir sonraki turda çıta daha yüksek” dedi. Yin, genel kuralın, her erken turda iş büyümesinin önceki değerlemenin iki katını veya muhtemelen üç katını haklı çıkarması gerektiği olduğunu söyledi.

Bu nedenle, erken değerlemeler “çekici gücünüzle gerçekçi bir şekilde büyüyebileceğinizi düşünmeyeceğiniz gerçekten çılgınca bir şey olmamalı, çünkü her zaman size yetişiyor” dedi.

Renegade Partners’ın kurucu ortağı VC Renata Quintini, şirketin yüksek bir değerleme elde edememesi durumunda en değerli çalışanlarını yakabileceğini söyledi.

Çoğu startup, çalışanlarına hisse senedi verir veya bazen de çalışanın satın alması gereken hisse senedi opsiyonları verir. Ve çoğu startup, bu hisse senedini çalışanlarının maaşlarının önemli bir kısmı olarak sunuyor. İnsanlar yeni kurulan şirketlere katılıyor çünkü şirketin kurulmasına yardımcı olurlarsa hisselerinin karşılığını alacağına inanıyorlar. Dolayısıyla, çalışanların hisse senetlerinin zamanla değerinin azalmasının iyi bir şey olmadığı açıktır.

Quintini, “Bu fark kapanmazsa aslında size erkenden katılan insanların cesaretini kırmış olursunuz” diye uyarıyor.

Greylock’un ortağı VC Corinne Riley sahnede, para toplamanın çok daha iyi bir yolunun, başlangıçtan itibaren makul değerleme beklentileri belirleyerek “sıkı bir süreç yaratmak” olduğunu söyledi. “Oyalanmak ve aylarca süren bir tura çıkmak istemezsiniz. Kendi zamanını boşa harcıyorsun. VC zamanını boşa harcıyorsun” dedi. “Tam olarak ne kadar artırmak istediğinizi bilmek istiyorsunuz.”

Quintini, kuruculara hem tutar hem de değerleme için aralıkları akılda tutmalarını tavsiye ediyor. Bunu yapmak için bir kurucunun bilgi toplama aşamasında gerçek satış konuşması aşamasından daha fazla zaman harcaması gerektiğini söylüyor.

Ağlarındaki risk sermayedarlarına değerlemeleriyle ilgili fikirlerini sormaları gerekir. Ne tür bir pazarda yer aldıklarını ve şu anda kendi bölgelerinde gelir katlarının veya diğer fiyatlandırma ölçütlerinin ne olduğunu bilmeleri gerekir. Ne kadar seyreltme almaya istekli olduklarını, yani şirketlerinin ne kadarını satmaya istekli olduklarını ve turdan sonra hisselerin ne kadarını ellerinde tutacaklarını dikkatlice düşünmelidirler.

Kurucu daha küçük bir hisse satmak isterse (daha tipik olan %20’ye karşılık %10) kurucunun hangi firmaların bu fikri kabul edeceğini bulması gerekir. Pek çok firma küçük hisselerle uğraşmaz çünkü bu büyük bir getiri elde etme şanslarını azaltır.

Çok az şey karşılığında çok şey isteyerek sahaya çıkmak, “harika bir işiniz olsa ve bunu destekleyecek sıra dışı bir şirket olsanız iyi olur;” anlamına gelir; aksi takdirde aslında VC’leri kapatmış olacaksınız,” diyor Quintini.

Eğer bir VC, değerlemede diğerlerinin hepsini geride bırakan bir ön protokolle gelirse, kurucuların ayrıntılı bilgilere bakması gerekir. VC, ön protokolünü firmasına çok büyük bir güç sağlamaya yönelik mi kullandı? Bu aynı zamanda şirketin diğer risk sermayedarlarını daha sonraki turlarda yatırım yapmaya ikna edemeyeceği anlamına da gelebilir.

Başlangıç ​​hızlandırıcı Y Combinator, çoğu VC’nin standart terimler olarak kabul ettiği terimleri gösteren örnek bir ön protokol dağıtır. Bunlar oy haklarından yönetim kurulu koltuklarına kadar her şeyi kapsıyor.

Yin, “Birkaç kurucumun, özellikle de uluslararası şirketlerin, standart olmadığını düşündüğüm her türlü terimi içeren her türden ön protokol aldığını kesinlikle gördüm,” diye tanımladı Yin, VC’nin birden fazla yönetim kurulu istemesi gibi “tuhaf yönetim kurulu konfigürasyonları” gibi. koltuklar veya “her türlü tasfiye” tercihleri. “1x” tasfiye tercihinin üzerindeki herhangi bir şey, yatırımcıya daha fazla para ödeneceği anlamına gelir ve öncelikle şirketin satılması ve standart olmaması gerekir.

Kurucular, dolar miktarı, değerleme ve hisse büyüklüğü üzerinde müzakere etmeye hazır olmanın yanı sıra, yönetim kurulu kompozisyonu ve bağımsız yönetim kurulu üyelerini kimin seçeceği gibi konuları da müzakere etmeye hazır olmalıdır. Risk sermayedarlarına güç veren şartlar konusunda vereceğiniz karar ne olursa olsun, şirketinizi ve gelecekteki değerlemelerini sonsuza kadar etkileyebilir.

“Kurucularımızı standart olmayan şeyleri geri çevirmeye teşvik ediyorum. Ve sınırda olan başkaları da var. Belki de başka seçeneğiniz olmadığı için bunu kabul ediyorsunuz, ancak bir kez bittiğinde rahatlamak gerçekten zor oluyor,” diyor Yin.